نمودار غیر چرخه‌ای جهت دار (DAG) در ارزهای دیجیتال چیست و چه تفاوت‌هایی با بلاک چین دارد

در این مقاله به بررسی نمودار غیر جهت یا سیستم DAG می پردازیم و نحوه عملکرد این فناوری و مقایسه آن با بلاک چین را بررسی می کنیم.

نمودار جهت دار غیر چرخه ای یا DAG یک ابزار مدل سازی یا ساختار داده است که معمولاً در ارزهای دیجیتال استفاده می شود. برخلاف بلاک چین که از بلوک‌ها تشکیل شده است، نمودارهای غیر چرخه‌ای جهت دار دارای رئوس و لبه‌هایی هستند. بنابراین، کسری رمز ارز به عنوان راس ثبت می شود. سپس این تراکنش ها روی هم چیده می شوند. با این حال، در این روش، مانند بلاک چین، کسری از طریق گره ها به DAG ارسال می شود. برای ارسال تراکنش، اثبات کار (PoW) گره ها مورد نیاز است.

به عبارت ساده تر، در حالی که یک سیستم بلاک چین مانند یک زنجیره عمل می کند، سیستم DAG بیشتر شبیه یک نمودار است. با توجه به کارایی آن در ذخیره سازی داده ها و پردازش تراکنش های آنلاین، مدل DAG در حال حاضر در صنعت ارزهای دیجیتال به عنوان جایگزین احتمالی بلاک چین در آینده در نظر گرفته می شود.

به گفته کوین تلگراف، مدل DAG به عنوان راه حلی برای مشکل تمرکززدایی فعلی در ارزهای دیجیتال دیده می شود. با این مدل، ماینرها برای استخراج بلوک های جدید و افزودن آن ها به زنجیره نیازی به رقابت ندارند.

تراکنش ها همچنین می توانند با استفاده از گره هایی که به طور همزمان ایجاد شده اند سریعتر پردازش شوند. توسعه دهندگان از DAG به عنوان یک راه حل بهتر و مطمئن تر یاد می کنند که می تواند قابلیت استفاده از شبکه را پس از افزایش مقیاس پذیری بهبود بخشد.

DAG چگونه کار می‌کند؟

همانطور که گفته شد، یک نمودار غیر چرخه جهت دار در ذخیره سازی داده ها عملکرد بهتری دارد. ساختار این مدل درخت مانند است که گره های به هم پیوسته آن به عنوان شاخه های این درخت عمل می کنند.

از آنجایی که هر گره می تواند بیش از یک ریشه والد داشته باشد، این مدل اجازه می دهد تا چندین تراکنش به طور همزمان پردازش و تایید شوند، زیرا کاربران مجبور نیستند قبل از پردازش یک تراکنش جدید منتظر تکمیل تراکنش کامل شوند.

بنابراین، در یک نمودار غیر چرخه ای جهت دار، هر تراکنش جدید باید قبل از پذیرش در شبکه به تراکنش های قبلی اشاره کند. این روش تفاوت چندانی با نحوه ارجاع بلوک های موجود در بلاک چین به بلوک های قبلی ندارد. این به این دلیل است که یک تراکنش تنها زمانی می تواند با موفقیت احراز هویت شود که تراکنش دیگری به آن ارجاع داده باشد.

در یک DAG، هر راس نشان دهنده یک تراکنش است. هیچ بلوکی در این بین وجود ندارد، بنابراین نیازی به فرآیند استخراج نیست. تراکنش ها به جای جمع آوری در بلوک ها، روی هم ساخته می شوند. سپس، همانطور که قبلاً ذکر شد، هر زمان که یک گره تراکنش را ارسال کرد، برای تأیید تراکنش‌های قبلی و جلوگیری از اسپم، مدرک اثبات کار گرفته می‌شود.

اساساً در یک ارز دیجیتال مبتنی بر DAG، تراکنش های جدید بر روی تراکنش های قدیمی تر انجام می شود. تفاوت اصلی این سیستم با بلاک چین این است که در DAG به جای پردازش یک تراکنش در یک زمان، می توان چندین تراکنش را در یک زمان پردازش کرد.

برخی از سیستم‌ها از الگوریتم‌هایی استفاده می‌کنند که «اشاره‌ها» یا تراکنش‌ها را بر اساس وزن آن‌ها (یا تعداد تأییدیه‌هایی که حاصل می‌شود) انتخاب می‌کنند.حفاظت دوگانه در DAG با گره هایی کار می کند که تراکنش های قدیمی تر را با ارزیابی مسیر ردیابی شده به اولین تراکنش DAG احراز هویت می کنند. این بررسی می کند که آیا فرستنده موجودی کافی دارد یا خیر. اگر معامله ای در مسیر نامعتبر انجام شود، آن تراکنش در خطر نادیده گرفتن است.

تضاد از مسیرهای متعدد از طریق یک الگوریتم انتخاب حل می شود. الگوریتمی که به تراکنش هایی که وزن انباشته بیشتری دارند سود می رساند.

کاربرد DAG

مدل DAG به دنبال حل دو مشکل در فناوری بلاک چین است: عدم تمرکز و مقیاس پذیری. این فناوری همچنین به دنبال بهبود امنیت و قابلیت استفاده است. اما چگونه

در پلتفرم بلاک چین بیت کوین یا پلتفرم اتریوم، ماینرها می توانند هر بار تنها یک بلوک جدید ایجاد کنند. به همین دلیل، تراکنش های جدید تنها زمانی قابل تایید هستند که تراکنش قبلی تکمیل شده باشد. مدل DAG این بلوک ها را حذف می کند و تراکنش ها را مستقیماً به بلاک چین اضافه می کند.

در پلتفرم بلاک چین یا اتریوم بیت کوین، ماینرها می توانند هر بار فقط یک بلاک ایجاد کنند. بنابراین، تراکنش‌های جدید تنها زمانی قابل تأیید هستند که تراکنش قبلی تکمیل شود. مدل DAG این بلوک ها را حذف می کند و تراکنش ها را مستقیماً به بلاک چین اضافه می کند.

با حذف بلوک ها در DAG، نیازی به فرآیند استخراج نیست. این بدان معناست که برای پشتیبانی از شبکه به توان کمتری نیاز است. DAG چندین مزیت مهم نیز دارد که در زیر به آنها اشاره می شود:

تراکنش با سرعت بالا بدون محدودیت با ایجاد بلوک

بدون ماینر همچنین به معنای عدم کارمزد تراکنش است

مصرف انرژی کمتر و مزایای زیست محیطی در مقایسه با معدن

با این حال، در حال حاضر، استفاده از DAG در ارزهای دیجیتال هنوز در مراحل اولیه است. برخلاف بلاک چین، DAG هنوز کاملاً غیرمتمرکز نیست. بنابراین، این سیستم ها در درجه اول برای راه اندازی شبکه ها استفاده می شوند و هنوز نمی توان از این فناوری به عنوان سیستمی برای ساخت یک شبکه پایدار استفاده کرد.

کدام ارز دیجیتال از DAG استفاده می‌کند؟

فکر کردن به ارزهای دیجیتال بدون در نظر گرفتن بلاک چین تقریبا غیرممکن است. با این حال، برخی از ارزهای رمزپایه وجود دارند که بر اساس فناوری DAG توسعه یافته اند. ارزهای دیجیتال مبتنی بر DAG عبارتند از IOTA، Obyte و Nano. اگرچه چارچوب DAG یک فناوری نسبتاً جدید است، اما پتانسیل بالایی دارد. همانطور که گفته شد مدتی است که برخی از پروژه ها با موفقیت از DAG استفاده می کنند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم.

Obyte

Obyte یا ByteBall یک ارز دیجیتال است که کاملا مستقل از بلاک چین عمل می کند و چارچوب DAG را پیاده سازی می کند. با این حال، تراکنش های Obyte همچنان کارمزدی دریافت می کنند.

دلیل هزینه های کارمزد در Obyte این است که پروژه از سیستم اعتبارسنجی با قابلیت بررسی تراکنش ها استفاده می کند. این ارز دیجیتال از یک الگوریتم اجماع استفاده می کند که به شاهدان متکی است. Obyte همچنین از تراکنش های غیرقابل ردیابی و قراردادهای غیرقابل دسترسی پشتیبانی می کند.

IOTA

اپلیکیشن اینترنت اشیا (IOTA) شبکه بدون بلاک چین خود را در سال 2016 پیاده سازی کرد. ایده اصلی این پروژه این است که همه کاربران بتوانند به طور موثر به عنوان ماینر عمل کنند. به عنوان مثال، برای تأیید اعتبار یک تراکنش، کاربر باید دو تراکنش را تأیید کند.

آیوتا شبکه‌ای از گره‌ها یا گروه‌هایی از گره‌ها است که فرآیند اعتبارسنجی را سریع‌تر و کارآمدتر می‌کند. هر کاربر بخشی از قدرت شبکه را به اشتراک می گذارد و همه در اجرای جامعه مشارکت می کنند. این ویژگی به شبکه اجازه می دهد تا درجه بالایی از عدم تمرکز و مقایسه را ارائه دهد.

کارمزد تراکنش در شبکه آیوتا تقریبا صفر است. به همین دلیل این پروژه یک ارز دیجیتال مقرون به صرفه برای پرداخت های کوچک و خرد محسوب می شود.

نانو (Nano)

نانو یک ارز دیجیتال مبتنی بر فناوری DAG است. این ارز دیجیتال از بلاک چین های مستقل متصل شده توسط گره ها استفاده می کند. این ساختار همچنین “فناوری شبکه بلوک” نامیده می شود. از نظر نفی، این ساختار ترکیبی از DAG و بلاک چین است.

هر کاربر یک کیف پول و بلاک چین مجزا دارد. فقط کاربر می تواند در کیف پول یا بلاک چین خود تغییراتی ایجاد کند. تراکنش ها در این شبکه زمانی تکمیل می شوند که فرستنده و گیرنده هر دو عملیات را بر روی بلاک چین های مربوطه خود انجام دهند. کارمزد تراکنش های نانو صفر است و علاوه بر آن سرعت تایید و تایید تراکنش ها در این شبکه بسیار سریع است.

نقش DAG در بلاک‌چین

اگرچه DAG هنوز کارهای زیادی برای انجام دارد، اما این فناوری را می توان جایگزین بسیار خوبی برای بلاک چین دانست. مدل DAG به دنبال بهبود مشکلات رایج در فناوری بلاک چین، مانند هزینه بالا، سرعت کم و مقیاس پذیری است.

هر دو فناوری از نظر فنی تراکنش ها را در یک دفتر دیجیتال ثبت می کنند و هدف یکسانی دارند. تفاوت این دو فناوری عمدتاً به ساختار آنها مربوط می شود زیرا هر مدل از روش خاص خود برای ذخیره داده ها استفاده می کند.

DAG در مقابل بلاک‌چین

تراکنش ها در بلاک چین و DAG در یک دفتر کل توزیع شده ثبت می شوند، اما روش در این دو فناوری متفاوت است. در ادامه به مقایسه کلی این دو سیستم می پردازیم.

مزایای DAG

مناسب برای تراکنش های کوچک و حجم بالای تراکنش ها

بدون نیاز به تجهیزات استخراج

کاهش چشمگیر هزینه ها

مصرف انرژی کمتر

معایب DAG

به دلیل حجم کم تراکنش ها در برابر حملات آسیب پذیر است

هنوز در مراحل ابتدایی است و هنوز سطح بالایی از تمرکززدایی را حفظ نکرده است

مزایای بلاک‌چین

به خوبی تثبیت شده و به طور گسترده توسط ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتریوم استفاده می شود

شفافیت بالا و غیرقابل تغییر و امنیت بسیار بالا

مقرون به صرفه برای معاملات با ارزش بالا

معایب بلاک‌چین

نیازهای فضای ذخیره سازی قابل توجه و پهنای باند شبکه

مصرف برق بیش از حد

کارمزد تراکنش بالا

در نهایت، تصمیم گیری برای استفاده از مدل به اهداف تجاری کاربر بستگی دارد.همانطور که توضیح دادیم هر مدل نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارد و کاربر می تواند با توجه به نیاز خود یکی از این سیستم ها را انتخاب کند.

نظر شما در مورد فناوری DAG چیست؟