هوش مصنوعی برای برابری با انسان همچنین افزایش کیفیت کارایی خود باید بدن فیزیکی داشته باشد تا بتواند همه اتفاق هایی که انسان توسط بدن فیزیکی تجربه میکند را درک کند .
ضرورت بدن فیزیکی برای هوش مصنوعی
هوش مصنوعی اینده درخشانی دارد و میتواند در همه زمینه رشد کند زمینه هایی از جمله خودروهای بدون راننده، دستگاه‌های ترجمه‌ی اتوماتیک، تحلیل نوشته ها و …. شاید بتوان گفت هوش مصنوعی در هر زمینه ای میتواند کار کند گاها مشاهده شده بهتر از انسان عمل میکند. میتوان گفت عملی وجود ندارد که هوش مصنوعی از پس ان بر نیاید و تا حالا شرایطی به وجود نیامده که هوش مصنوعی نتواند حل بکند.
آلن تورینگ، ریاضیدان معروف در گفته های خود اشاره کرده است که برخی محاسبات انقدر طولانی هستند که ممکن است به پایان نرسند یا خیلی زمان بر باشند. برای مثال بررسی تمام حرکت های بعدی در شطرنج را حتی با سریع ترین کامپیوتر های جهان هم نمیتوان انجام داد.
تحقیقاتی که در زمینه هوش مصنوعی شروع شد در ابتدا بیشترین تمرکز بر روی ترکیب‌های مسئله متمرکز بود؛ هیچ وقت تمرکز بر روی مسایل بزرگتر مورد توجه نبود(مسائل واقعی). البته در هوش مصنوعی جدید راه حل هایی برای این مشکلات وجود دارد. با بررسی روش های موجود میتوان در تصمیم گیری ها بهتر از انسان هم عمل کرد.
بیشتر مشکلات هوش مصنوعی در حیطه ارتباط انسان و کامپیوتر است. امیدوارم هستیم در اینده هوش مصنوعی به حالت دوستانه و کاملا تعاملی با انسان ارتباط برقرار کند.
نظریه‌ی ذهن
اکنون سیستم‌های تعاملی به حالت اولیه هستند. و فعلا سیستم‌های فرمان صوتی و پردازش اسکریپت به حالت مرکز تماس پیاده سازی نشدند. ولی باید در اینده برای سیستم های هوش مصنوعی حالت تعامل اجتماعی را پیاده سازی کنیم چون هوش مصنوعی به ان نیاز دارد. در این موقع سیستم هوش مصنوعی میتواند افراد و حرف هایی که بینشان رد و بدل شده را به یاد اورد.
برای پیاده سازی چنین چیزی، به روانشناسی از نوع نظریه‌ی ذهن نیاز است. برای مثال معمولا از طریق علایم و رفتار و گفتار مخاطب میتوان حدس هایی زد.
یادگیری فیزیکی
برای اینکه تعامل اجتماعی در رابطه ای شکل بگیرد باید کل افراد مورد تعامل درکی از خود داشته باشند و مدلی از مخاطب خود داشته باشند. برای این کار باید مدلی که شامل دیدگاهی ذهنی از مواردی چون موقعیت فیزیکی و فضای اطراف خود و مهارتمان هست داشته باشیم.
به همین خاطر هوش مصنوعی هم برای درک خود باید بدن فیزیکی داشته باشد. همچنین مولفه های مشترکی با دیگر افراد داشته باشد تا درکی مشترک داشته باشد. برای مثال یک سیستم نرم افزاری نمیتواند دیدگاه ذهنی یکسان با انسان داشته باشد.
سازنندگان ربات نمیتوانند نرم افزار ادراک را به ربات طراحی کنند اما اگر بتوانند دیدگاه ذهنی طراحی بکنند باز این دیدگاه متعلق به ربات نمیشود پس باید راه حلی پیدا شود که خود ربات بتواند از یادگیری دیدگاه ذهنی عمل کند.
جای امیدواری هست که انسان میتواند این مشکلات را نیز حل بکند. حتی خود انسان هم در دوران نوزادی، به مرور به یادگیری مصنوعی ذهنی پرداخته است برای مثال میتواند سرخود را صاف نگه دارد، اطراف خود را درک کند. همچنین با افزایش سن تدریجا می اموزد که واکنش مناسبی نشان دهد یا دیدگاه ذهنی خود را شکل دهد.
پژوهش های جدیدی که بر روی ربات ها انجام میشود سعی میشود یادگیری ربات ها از پایه شروع شود. و از چند مرحله تشکیل شده اولین مرحله فهمیدن خاصیت اجسام دنیای اطراف است. مرحله بعدی تقلید رفتار از رفتارهای اطرافیان و…. تا اینکه به درک کاملی از خود برسد. میتوان گفت هوش مصنوعی بدون بدن فیزیکی ممکن است با مشکلاتی مواجه شود و همچنین باعث کارکرد نادرست هوش مصنوعی شود. بهتر است پژوهش های بعدی محققان هوش مصنوعی در این زمینه باشد. تا شاهد ارتباط بهتری بین انسان و هوش مصنوعی باشیم.